Daha fazla ne söyleyebilirim? Güzel gülüşünü seviyorum;
Senin güzel gözlerine tapıyorum ve parçalara dağılmış hayatımı toparladığın için de sana minnettarım.
Varlığınla şu hayatın yaşamaya değer olduğunun farkına vardım. Az şey mi bu? Oysa sen olmadan önce dünya benim için sadece sıkıntıyla yaşamak
zorunda olduğum bir yerdi.
Renksiz ve sevgisiz bir yer. Senin karşıma çıkman tesadüf mü? Yoksa kaderin tatlı bir oyunu mu bilmiyorum ama iyi ki varsın hayatımda bir tanem.
Seninle olduğum her gün bayram gibidir. İçimdeki sevda çiçeğini senin güzelliklerinle büyüttüm. Sana hayatımı borçluyum. Bir de aşka inanmamı sağladığın için çok ama çok mutluyum.
Sevdiğim, saygı ve onur duyduğum, hayranlık beslediğim tek insansın bu dünyada. Sen gerçekten benim bir tanem, ruh eşim aslında her şeyimsin. Seninle aynı gök yüzüne baktığımızı bilmek bile beni mutlu ediyor.
Aynı gökyüzünün altında, bu dünyayı seninle paylaştığımızı bilmek, her yeni günün zorluğuna katlanabilme gücünü de bana bahşediyor.
Benim için işte bu kadar kıymetlisin sevgilim.
Bazen gerçek olup olmadığını merak ediyorum. Bazen senin gibi bir insana sahip olabilecek kadar şanslı olabilir miyim diye soruyorum kendi kendime. Bir rüyadaymışım da aniden uyanacakmışım ve bu tatsız hayatta sensiz kalacakmışım diye çok korkuyorum. Sonra elime bir fotoğrafını alıyorum ve gerçekten benim olduğunu anlıyorum. Benim bazen böyle takıntılarım oluyor işte.
Ama ne yapayım o kadar harikasın ki…